Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Οπα, πιατα και χορος των ελληνων ο καημος

Τωρα, που βρεθηκα πιο κοντα σε ξενους, καταλαβα οτι εχουν μια "ελαφρως" διαστρεβλωμενη εικονα για μας τους ελληνες. Με την αποψη που εχουν βασικα, πιστευω οτι μας κανουν παρεα γιατι πονταρουν στο οτι καποια στιγμη θα μας βγει το "ελληνικο", θα πεταξουμε τα ρουχα μας, θα βαλουμε τις χλαμιδες και θα αρχισουμε να χορευουμε συρτακι. Και πολυ θα τους διασκεδασουμε.

Θελω να τονισω οτι οι ηλικιες ξενων που συναναστρεφομαι ειναι απο 20-30 οποτε ή αυτη η δεκαετια εχει παθει λαλάκα και μας εχει μπερδεψει με καποιους αλλους, ή και οι γονεις τους τα ιδια πιστευουν και περναει απο γενια σε γενια η εικονα αυτου του υπερ γραφικου "ελληνα"(?).

Ολα ξεκινησαν σε αυτα τα "του νοου ας μπετα" που κλασικη ερωτηση ειναι το "απο που 'σαι συ?". Φρομ Γκρις λοιπον απαντουσα και φωτιζαν προσωπα γυρω μου. Α λεω κοιτα, πολυ τους αρεσει η Ελλαδα, μπραβο. Αρχη και κεντρο του πολιτισμου οπως λεμε και οπως ειναι φυσικα. Σωκρατης, Πλατωνας, δημοκρατια, γκρικ μουζακα, γκρικ φετα. Γουατ? Ξερουν ολο το ελληνικο μενου μιας κλασικης παραθαλασσιας τουριστικης ταβερνας στη Λουτσα. Και νομιζουν οτι μ αυτα τρεφομαστε πρωι-μεσημερι-βραδυ. Πινουμε φραπε με "μια χωριατικη στο 5" για πρωινο, περναμε σε ουζο με -τι αλλο- μουσακα για μεσημερι και κλεινουμε με μπακλαβα(!) και γιαουρτι το βραδακι για να κοιμηθουμε ελαφρια. Αφου μου ρθαν καμποσα εγκεφαλικα για την ακρως συνδεδεμενη με το φαι ελληνικη μου ταυτοτητα, ειπα νταξ μωρε, πειναλεοι ευρωπαιοι, τους εκανε εντυπωση που εχουμε τοσα <φαγια> που τους τρελαινουν, γι αυτο.

"Αμ γκρικ". "Οου γιες λετς γκοου του ε γκρικ ρεστοραντ τουγκεδερ του μπρεικ σαμ ντισις!". Γουατ? Δεν σπαμε πιατα σαν τους παρανοϊκους αδερφια μου στην Ελλαδα. Το πολυ πολυ να μας γλυστρισει κανενα οπως τα πλενουμε και παλι θα ραγισει δεν θα κανουμε την κουζινα Βαγδατη. Αυτοι ρε νομιζουν οτι με το που θα φαμε τον μουσακα, θα γλειψουμε το πιατο, θα βαλουμε τερμα να παιζει ο Ζορμπας και θα σπαμε σερβιτσια. Οπα παιδια, τρωμε, ξεπλενουμε πιατο, βαζουμε πλυντηριο πιατο και ξαναχρησιμοποιουμε πιατο. Πολλες φορες. "Γιες Οπα-Οπα".

"Οπα". Ποιος διαολος το πηρε με τοση αγαπη αυτο το οπα και τωρα τους ρωτας τι ξερεις να πεις στα ελληνικα και σου λενε "Οπα". Οπα ιζ νοθινκγ τους λες τσαντισμενος και σε κοιτανε σαν να τους ειπες οτι η Μπριτνει Σπιαρζ δεν ηταν παρθενα μεχρι τα 23. Και επι τη ευκαιρια, ουτε οπα-οπα ειναι προταση, ουτε χορευουμε συρτακι αντι να περπαταμε. Λαθος. Ολα λαθος.

Ενας, δεν ξερω αν πρεπει να τον πω πιο ρομαντικο ή πιο ηλιθιο, καπως το χει στο μυαλο(!) του, οτι οι ελληνες περιφερομαστε με χιτωνες και μπεκροπινουμε κρασι -μπα? πώς και δεν πινουμε νεκταρ και αμβροσια?- και συζηταμε φιλοσοφιες ενω πιστευουμε και στους 12 Θεους του Ολυμπου -ε ναι αναμενομενο. Πιστευω οτι αν ειχαμε παραπανω οικειοτητα, θα μου συνεχιζε οτι αφου πιουμε το κρασι και συζητησουμε φιλοσοφιες, κανουμε και κανα οργιο, τζέρτζελο να γινεται. Αλλα αντ' αυτου, απλα με κοιταξε με νοημα, τυπου "αχ εσεις οι ελληνες, αχ".

Οποτε για να ανακεφαλαιωσω, ειμαστε γαμω τα ατομα. Ολη μερα Οπα και χορος, ντερλικωνουμε τον αγλεορα, σπαμε πιατο, φοραμε χλαμιδα, πινουμε ουζα και κρασια, καβαλιομαστε αφου εχουμε πλεον γινει κουρουμπελα, τρωμε ενα γιαουρτακι και αυριο, εχουν οι 12 Θεοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου