Που λες, με ξεβρασε το κυμα στο Λονδινο και θα μεινω εδω για καμποσο. Δεν θα μπορουσα λοιπον, να μη σου πω καποια λιγα πραγματα για το ομορφο Λονδινο. Καποια θετικα και αρνητικα τουτου του τοπου. Προζ εντ κονζ που λενε στα εγγλεζικα, για να μπαινεις στο κλιμα.
Προζ με το λοιπον.
Ξεμουδιαζεις τα αγγλικα σου. Παει καιρος απο τοτε που πηρες το προφισιενσι και τα αγγλικα που φρεσκαρεις ειναι αυτα που ακους στις ταινιες. "Ασταλαβιστα μπειμπι" -αυτα δεν ειναι καν αγγλικα, βλακα. Ετσι λοιπον τωρα, καλεισαι να μιλησεις. Και στην αρχη σου βγαινουν αναρθρες κραυγες και ενα εεε βαθυ, αγγλικο. Μετα, ολα παιρνουν το δρομο τους.
Αυτος ο λαος ειναι ευγενικος. Ναι, μπορει να προκειται για ψευτο-ευγενεια, αλλα δεν με νοιαζει. Αυτο που με νοιαζει ειναι οτι, οταν περιμενω στην ατελειωτη ουρα τού σουπερ μαρκετ και καταφερω να φτασω στο ταμειο, δεν βλεπω την ξινισμενη φατσα της ταμειούς, που θελει να με λουσει με χλωρινη και να μου βαλει φωτια, επειδη ΤΟΛΜΗΣΑΜΕ εγω και αλλοι πολλοι σημερα, να γεμισουμε τα ραφια μας και της βαλαμε δουλεια. Αλλα αντιθετα, μου γελαει και μου ζηταει και συγγνωμη που περιμενα. Τι λες μαρη?! Βρισε με, δεν το αντεχω, εγω ειμαι ελληνιδα.
Αλλο δειγμα ευγενειας, -εχω σοκαριστει γι αυτο δεν προχωραω παρακατω- ειναι αυτο στους δρομους η στο μετρο. Δεν προλαβαινεις να βγαλεις χαρτες και πυξιδες, για να σου δειξουν τον δρομο και σκαει ο περαστικος και σου λεει "να σε βοηθησω, πού πας?". ΓΟΥΑΤ??? ΑΡ ΓΙΟΥ ΤΟΚΙΝ ΤΟΥ ΜΙ? Στην Ελλαδα, βλεπεις το κινεζομανι να σφιγγει κι αλλο τα πρησμενα του μουτρακια, απ την υπερπροσπαθεια να προσανατολιστει κι οχι μονο δεν βοηθας, αλλα εισαι τοσο καφρος, που μπορει αντι για Ακροπολη να τους στειλεις Μετσοβο.
Εχει BOOTS. Πολλοι τα ξερουν, λιγοι θα με καταλαβουν. Σε περιπτωση που δεν ξερεις, τα Βoots ειναι κατι σαν τα "Hondos Center" τα δικα μας. Και γιατι μ αρεσουν? Γιατι τα δικα μας τα ξερω και τα βαρεθηκα κι εκει βγαζω ολο το βλαχοτουριστιλικι μου. Και τα χω "κατουρησει" ΟΛΑ τα Βoots. ΟΛΑ.
Δεν ασχολειται κανεις με τον αλλον. Μπορει αυριο να αποφασισω να βγω με μια μπερτα και ενα μπορντοροδοκοκκινο κασπω στο κεφαλι, αλλα κανεις δεν θα γυρισει να με κοιταξει. Υπερβολη. Θα βαλω ενα απλο κοκκινο.
Εχει παρκα. Εχει πολλα παρκα. Με τοσο γρασιδι και σκυλος να μην εισαι, θες να πας να κυλιστεις και να κατουρησεις τους θαμνους.
Φτανει με τα προζ, γιατι στο τελος θα μας πεις κι εσυ ο ελληναρας, "σιγα κοπελα μου τους σοβαρους λογους για να απαρνιεσαι την Ελλαδαρα". Οχι, δεν την απαρνιεμαι και δεν γραφω σοβαρους λογους. Δεν ειμαι σοβαρο ατομο.
Κονζ
Ο ηλιος. Ποιος?? Οταν ερχεσαι εδω, απ το αεροδρομιο ακομα, παιρνεις βαλιτσα, αφηνεις μελανινη. Ετσι, αυτοματα. Η βιταμινη D εδω ειναι εμβολιμη σε δημητριακα και σνακς. Γι αυτο ερχονται ολοι αυτοι οι κατακάηδες στα νησια μας το καλοκαιρι και παθαινουν λαλάκα στον πραγματικο ηλιο. Η δεν ξερουν οτι ο ηλιος μπορει και να σε καψει και να σου αλλαξει χρωμα ή μας ρουφανε την ηλιακη ενεργεια, με εναν πολυ λαθος τροπο.
Παλι στον καιρο βαζω το τγιάγι μου. Βροχη, βροχη, βροχη. Βροχη, οχι αρκετη για να βγεις να χορεψεις και να τραγουδησεις μεχρι να γινεις μουλια, αλλα ικανη για να στην σπασει οταν κυκλοφορεις. Αυτο το τσιρι τσιρι που λενε. Αυτο που σε παρεξηγουν οτι μιλας και φτυνεις. Ακουγεται ανωδυνο, αλλα ειναι υπουλο και ενοχλητικο.
Δεν εχουν μπαλκονια. Οχι, δεν θελω να πιω τσαι με λεμονι στο μπαλκονι -τους-, αλλα δεν εχω πού να βαλω το κεφαλι μου οταν βρεχει. Λες και το κανουν επιτηδες. Τερμα ισια τα κτηρια των καταραμενων. Ουτε πηχη δεν βγαινει εξω τοιχαλακι.
Αν με ρωταγες απο πού ειναι ο Μικυ, θα σου λεγα απ το μετρο τους. Πολυ ποντικι. Τοσο πολυ ποντικι, που το βλεπεις οσο συχνα βλεπεις τους σκιουρους στα παρκα. Αυτα τα πρωτοξαδερφα εχουν κατακλυσει το Λονδινο. Και καλα τα γλυκουλια με τις φουντωτες ουρες που τρωνε βελανιδια. Τα αλλα, με τις ποντικοουρες (ομπβιουσλι), τρωνε τις ακαθαρσιες (aka σκατα) των τυροβρωμικουλων και καθονται εκει που ακουμπας κι εσυ με τα καθαρα σου ρουχα.
Η λιρα. Και κορωνα να ταν και γιεν, για μενα το ιδιο ειναι. Πρεπει να κανω την αλλαγη και ολη αυτη η διαδικασια μού ειναι πολυ ψυχοφθορα και καπως ετσι καταληγει να ειναι και πολυεξοδη. Βλεπω κατι που εχει 20 λιρες και πεταω τη σκουφια μου. ΓΟΥΑΤ?! Αφου δεν κανω το ιδιο με τα ευρω. Και 20 λιρες ειναι περιπου 25 ευρω. Σιριουσλι, κατι παει λαθος εδω. Εχω την ψυχολογια του βλαχοτουριστα και παλι, που παει καπου και ξοδευει μεχρι αηδιας, αλλα χωρις να ειμαι ακριβως τουριστας τωρα. Αρα, υπαρχει προβλημα.
Το πηγαινε-ελα τους. Καλα, πολυ λαθος. Παρα πολυ λαθος. Γιατι ετσι στραβοξυλα? Τους ειπε η μαμα τους "σε ολες τις χωρες πρωτα κοιταμε αριστερα και μετα δεξια". Και για σπασιμο, εγινε αυτη η τρελα. Και το ειπαν και στους Κυπριους μετα και νατα τωρα. Και μετα στα 18, τους ειπε παλι η μαμα τους "το τιμονι μπαινει αριστερα". Ετσι ε? Δεξια αυτοι! Και τωρα για το στραβο τους το κεφαλι, εγω ρισκαρω καθε ωρα και στιγμη την σωματικη μου ακεραιοτητα. Και αν την γλιτωσω εδω, θα την πατησω οταν γυρισω παλι στην Αθηνα.
Αυτα λοιπον με το Λονδινο. Αυτα τα λιγα για τωρα και θα ανανεωσω καποια στιγμη, οταν προχωρησει σε μεγαλυτερο "βαθος" η ανθρωπολογικη μου επιτοπια ερευνα.
Τσιαρς μειτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου