Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Περσινα ξυνα σταφυλια.


Η πρωην. Τι εμμονη σε πιανει με την ερημη την κοπελα? Τι σου εχει κανει αληθεια? Συνηθως δεν κανει τιποτα. Ισα ισα τον αφησε και τον εχεις τωρα εσυ. Απλα εσυ τρως σκαλωμα μαζι της και την μισεις. Και όλα ξεκινανε καπως ετσι. Όταν τα πρωτο «εχετε» ακομα,εκει που γνωριζεστε, πανω στην συζητηση, κανει το λαθος ο χριστιανος και αναφερει τη Μιμή. Σκεφτεσαι ώστε Μιμή την λενε την λεγαμενη. Και παιρνεις το ανακριτικο σου –αλλα παντα κουλ- υφος και ξεκινας. «Και για πες, τα χατε καιρο με αυτην, την πως την ειπες?» Και ο αγαθιαρης ανοιγει την ψυχη του. Και σου λεει και τα στραβα της και τα καλα της. Και συ εχεις ηδη αρχισει να κουνας το ποδι νευρικα ενώ παραλληλα απορροφας ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ τις πληροφοριες που σου δινει για αυτην. Ξερεις εσυ, μπορει στο μελλον να σου χρειαστουν για να του τη «φερεις». Τυπου «όταν στα κανε ΑΥΤΗ δεν μιλουσες, τοτε ηταν καλα. Εγω σε ενοχλω». Αυτά τα κατινιστικα. Που παντα όταν τα κανουν οι άλλες τις κατακρινεις αλλα για καποιο λογο όταν τα ξεστομιζεις εσυ εχουν άλλη χαρη και φυσικα, εσυ εχεις δικιο. Και εχετε ξεκινησει μια ολοκληρη συζητηση για την πρωην λοιπον. Εσυ εχεις συγκρατησει ονομα, φιλες, που μενει, με ποιον είναι τωρα, τι ασχολειες εχει, τι φαγητα της αρεσουν, αν κοιμαται μπρούμυτα η ανασκελα, μονο ΑΦΜ και ΑΜΚΑ δεν εμαθες αλλα που θα σου παει. Εχοντας λοιπον ετσι φρεσκες ολες τις πληροφοριες σου, να σπαρταρανε ακομα, πριν φυγει καμια απ το κεφαλι σου, με το που γυριζεις σπιτι φυσικα και μπαινεις στο Facebook να την βρεις. Και ναι την βρηκες! Τελεια τωρα την εχεις μπροστα σου να την ξεψαχνισεις. Όμως εχει κλειστο προφιλ. Τι να κανεις, τι να κανεις… Δεν μπορεις να την κανεις add από το δικο σου. Εχεις και μια αξιοπρεπεια. Ουτε από φιλη σου γιατι θα το καταλαβει. Θα κανεις ένα ψευτικο προφιλ. Αυτό είναι. Μπαινεις, φτιαχνεις ψευτικο mail, μετα μπαινεις κανεις και το ψευτικο προφιλ. Ετοιμο. Την κανεις επιτελους αυτό το πολυποθητο ADD. Και περιμενεις. Ελπιζεις να σε δεχτει για φιλη της και κάθε τρεις και λιγο ανανεωνεις τη σελιδα να δεις τι εγινε. Περναει μια μερα και γινατε «φιλες». Αισθανεσαι πολύ τυχερη και πανουργα και μπραβο σου γιατι τα καταφερες. Η σελιδα της πλεον  ανοιγει στο pc σου περισσοτερες φορες απ τη δικη σου, περισσοτερες κι από οσες εχει ανοιξει φυλο η γιαγια σου. Εχεις παθει εμμονη. Ξεκολλα πια. Μπαινεις, βλεπεις φωτογραφιες, τα ποστ της, τα τουτα της τα κεινα της. Παιρνεις τις φιλες σου και την θαβετε, για τα ψωμακια και την κυτταριτιδα που διακρινεις στις καλοκαιρινες φωτογραφιες της, το χαλια στιλ της, τις ξεπεσμενες εξοδους της, την ακμη που εχει σκαψει μεχρι κοκκαλο το δερμα της, τα λιγα μαλλια της-γιατι βλεπεις ξεκαθαρα κρανιο, στα 40 θα φοραει σιγουρα περουκα. Και θα ερθω να σε ρωτησω, αφου είναι τοσο τερας γιατι σε τρωει? Τυχερη ηταν που σταυρωσε και αυτή η κατακαημενη μια φορα γκομενο στη ζωη της, κι ας ηταν ο δικος σου. Α ζηλευεις. Σωπα. Και με το να την ξεπατωνεις στο ψαξιμο και στο κραξιμο τι καταφερνεις? Την κανεις πιο ασχημη η μηπως θα καταφερεις και θα την αποκληρωσεις από πρωην του Μπαμπη? Για να μην σχολιασω πως κανεις αν την πετυχεις πουθενα εξω. Σε πιανει τρελα. Μουδιαζεις και την καρφωνεις ,οπως το παλουκι την καρδια του Δρακουλα. Η κακομοιρα δεν καταλαβαινει, αλλα εσυ μεσα σου στροφαρεις και ριχνεις καντηλια, λαμπαδοθηκες, θυμιατα και ότι άλλο βρεις. Εισαι τουλαχιστον αντιπαθητικια  και γυναικουλα, αλλα δεν εχεις κανεναν να στο πει μπας και συνελθεις. Πρωην είναι. Όπως ειχες και συ πρωην. Δεν σε νοιαζει? Εσυ εισαι για τα σιδερα. Κατσε να προλαβω να τα πω στον δικο σου αυτά που κανεις, γιατι θα τον ψαχνουμε κατω απ τις ροδες του Opel σου σε λιγους μηνες. Εισαι αρρωστη. Και ξερεις για ποιον ακομα λογο εισαι αρρωστη? Γιατι όταν τελικα χωριζεις με τον Μπαμπη, αυτή η αντιπαθεστατη πρωην γινεται ξαφνικα ακομα ένα από τα θυματα του πρωην πασα σου. «Ποιος ξερει τι θα της ειχε κανει κι αυτης της καημενης και τον χωρισε. Καλα του κανε!»  Βλεπεις? Εισαι σχιζοφρενης κοπελα μου. Δεν σε πιανουμε πουθενα. Και παρολα αυτά, τη φυλας στη γωνια στην επομενη πρωην που θα βρεθει στον δρομο σου. Και σκοπευεις να κανεις τα ιδια και χειροτερα. Τι Μιμή τι Ζιζη τι Κικη ολες για σενα εχουν την ιδια φατσα. Και τις μισεις και θα τις μισεις μεχρι να χωρισεις και να γινεις κι εσυ μια απ αυτές. Σε αφηνω τωρα γιατι με τρομαζεις και ελπιζω να μην σου φαω ποτε γκομενο γιατι όπως σε κοβω, παιζει να ΄ναι και ο τελευταιος μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου